حضرت امام خمینی (ره) یک روز پس از ورود به ایران به مدرسه علوی رفتند و این مدرسه را برای اقامت موقت و همچنین سخنرانی‌های خود انتخاب کردند.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، ۴۲ سال پیش در چنین روزی، یعنی ۱۳ بهمن سال ۱۳۵۷ حضرت امام خمینی (ره) مدرسه علوی تهران را برای اقامت موقت انخاب کردند.
دکتر سید حسن عارفی استاد قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی تهران و پزشک معتمد امام در بخشی از خاطرات خود می‌گوید: «.. حضرت امام در اتاقی که چند پله بالاتر از انتهای راهرویی بود اقامت داشتند. اتاق محقر (۵ / ۳ در ۵ / ۲ متر) مفروش بود به فرش‌های ارزان قیمت و بدون تجهیزات اضافی، در کنار آن پتویی چند لا شده و پشتیای که محل نشستن حضرت امام بود وجود داشت. محل سکونت و مقر فرماندهی حضرت امام بقدری ساده بود که انسان را در بدو ورود به خود جذب می کرد. مردی که با دست‌های تهی از اسلح، ولی مشت‌های گره کرده اش کاخ‌های طاغوتیان را به لرزه درآورده بود در اتاقی فرمانروایی می کرد که در آن حداقل امکانات زیستن وجود نداشت. ورود اطبا که به طور معمول از امکانات و ظواهر زندگی مدرن و سطح بالایی برخوردارند به این اتاق و روبرو شدن با چهره نورانی و ملکوتی و دوست داشتنی حضرت امام و مصاحبت با این مرد غیور و دلاور، باعث ایجاد همبستگی و اظهار همدردی و همفکری با ایشان بود و تحولی عمیق را در تاروپود وجودشان ایجاد می کرد.»
حضرت امام پس از مستقر شدن در مدرسه، دیدار‌های خود را با اقشار مختلف آغاز کردند که بر اساس نوشته روزنامه اطلاعات، در آن روز هزاران نفر از مردم تهران برای دیدن امام به مدرسه علوی رفته بوند.
کمیته استقبال از حضرت امام (ره) در اطلاعیه‌ای ساعت دیدار با آیت الله خمینی (ره) را مشخص کرد؛ اطلاعیه‌ای که در آن ساعت ۹ تا ۱۲ را برای دیدار آقایان و ساعت ۱۵ تا ۱۸ را برای دیدار بانوان اعلام شده بود.
امام خمینی (ره) در این روز (۱۳ بهمن)، در جمع کارکنان و نویسندگان روزنامه اطلاعات به تبیین وظیفه خطیر مطبوعات اهل قلم پرداختند و گفتند: اهل قلم وظیفه خطیری دارند و باید هوشیار و مراقب باشند، زیرا یک کلمه به صورت مکتوب گاه می‌تواند زیان‌بخش باشد.
دیدار با گروهی از نظامیان و نیروی هوایی (همافران) یکی دیگر از برنامه‌هایی امام در دومین روز از رسیدن ایشان به ایران بود؛ به نوشته روزنامه کیهان، امام خمینی (ره) در آن سخنرانی به دولت بختیار هشدار داد و گفت: اگر یک نفر از این همافران با دست این جلادان از بین برود، ما همه آن‌ها را به کیفر اعمال‌شان می‌رسانیم.
در ۱۳ بهمن در حالی که امام با اقشار مختلف از مردم دیدار می‌کردند، شهردار تهران نیز استعفای خود را به امام خمینی (ره) تسلیم و ۲۲ نماینده مجلس شورای ملی نیز استعفا دادند.
در این روز شاپور بختیاری در مصاحبه‌ای با رادیو ملی فرانسه گفت: موجودیت و وحدت کشور بر همه مسائل دیگر از جمله آیت‌الله خمینی، شاه و قانون اساسی مقدم است.
یاسر عرفات در این روز یعنی سیزدهم بهمن پیامی برای امام ارسال کرد و گفت: نتایج پیروزی ملت ایران در مرز‌های این کشور متوقف نخواهد شد؛ همچنین قذافی رهبر لیبی در گفتگو با تلویزیون فرانسه گفت: تاکنون از رهبران انقلابی ایران درخواست کمی از ما نشده است، اما به مجرد رسیدن چنین درخواستی بدون اندک درنگی هر آنچه در قوه داریم کمک خواهیم کرد.
انور سادات رییس‌جمهور مصر نیز در اظهارنظری واکنش خشمگینانه خود را نسبت به وقوع انقلاب در ایران ابراز داشت.
در همین روز بر اساس آنچه که روزنامه اطلاعات منتشر کرده، کریم سنجابی رهبر جبهه ملی ایران گفت: شاپور بختیار که معتقد به دموکراسی است باید از نخست‌وزیری استعفا دهد.
سنجابی بیان می‌کند: مخالفان رهبری آیت‌الله خمینی اقلیت بسیار کمی هستند.
او تأکید کرد: جبهه ملی به جنبش ملی ایران به رهبری حضرت آیت‌الله خمینی وفادار است و این سیاست را همچنان ادامه می‌دهد.
همچنین روزنامه اطلاعات نوشت: کمیته اجرایی حزب توده ایران خواستار مبارزه مسلحانه برای برانداختن دولت بختیار شده است.
حزب توده ایران در بیانیه خود از بختیار به عنوان یک فرد خائن نام برد و اعلام کرد که رهبران جنبش دموکراتیک نباید در برابر مانور‌های مختلف دشمن حتی یک لحظه درنگ کنند و باید ملت را به تدارکات و سازمان دادن مقاومت و نبرد مسلحانه فرا خوانند.
حزب توده در بخش دیگری از بیانیه خود آورده است: امپریالیست‌ها و نوکران آن‌ها می‌کوشند ملت را با هیولای کمونیسم و با خطری که متوجه تمامیت ارضی کشور است و دروغ‌های دیگر بترسانند و به این ترتیب جبهه متحد ملت را تضعیف کنند و بین مبارزان مذهبی و نیرو‌های دموکراتیک تفرقه اندازند.
در این بیانیه اضافه شده که با اعتصاب غذا کاری از پیش نمی‌رود، بلکه با یک حمله مسلحانه و اشغال واحد‌های نظامی و پایگاه‌های مهم دشمن می‌توان دستگاه نظامی خلق را در هم شکست و خویشتن را در خدمت خلق قرار داد.
براساس اسناد موجود در همان روز یعنی ۱۳ بهمن سال ۱۳۵۷ در چند شهر کشور، از جمله سمنان و تربت جام تظاهراتی برپا و چند نفر به شهادت رسیدند.
کشته شدن سرهنگ معتمدی یکی از اعضا بلند پایه ساواک یکی دیگر از رخ داد‌های این روز بود.
انقلاب اسلامی ایران متولد لحظه‌ها است و بازخوانی این لحظه‌های می‌تواند در تحلیل چرایی و چگونگی انقلاب بسیار مؤثر باشد.