یکی از ایام خوب اسارت حال و هوای ماه مبارک رمضان بود. در این ماه معنویت و تعاون رشد می‌کرد، مهربانی و ایثار تبلور می یافت و قلب ها نسبت به همدیگر مهربان تر می‌شد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، علی علیدوست قزوینی؛ یکی از ایام خوب اسارت حال و هوای ماه مبارک رمضان بود. در این ماه معنویت و تعاون رشد می‌کرد، مهربانی و ایثار تبلور می یافت و قلب ها نسبت به همدیگر مهربان تر می‌شد. خیلی از کارهای دست جمعی آغازشان در این ماه ریشه داشت، مثل داوطلب شدن برای نظافت و یا ظرف شستن و.... در رمضان برنامه‌های معنوی مثل قرائت قرآن و دعا زیاد می‌شد. کلاس‌های قرآن و نهج البلاغه اوج می‌گرفت. قرآن‌ها ساعت بندی می‌شد تا به همه نوبت برسد و یا آن‍ها را جزء جزء می کردند تا نفرات بیشتری بتوانند استفاده کنند. جلسات ختم گروهی قرآن برگزار می‌شد و شب‌های قدر که از همه باصفا تر بود.
در یکی دو سال آخر یک برنامه بسیار زیبا وجالبی در سطح اردوگاه و همه آسایشگاه ها همزمان برقرار بود و آن ختم دسته جمعی قرآن بود. یعنی همه اسرا دور هم می‌نشستند و یکی از حافظین قرآن یک جز کامل از حفظ می‌خواند و پس از آن حافظ دیگری می آمد جز بعدی را می خواند. سعی برآن بود که حافظین تکراری نباشند به همین دلیل چند نفر روزانه این برنامه را هماهنگ می کردند. تا آخر ماه مبارک رمضان در هر اتاق یک ختم کامل انجام شد. برگزاری جلسات و مراسم‌ها در خفا انجام می‌شد و عراقی ها اصلا متوجه نشدند و مشکلی هم پیش نیامد.
ماه رحمت و برکت در آن فضای سخت خود نمایی می کرد، مخصوصا در سال هایی که سید آزادگان در جمع ما بود و معمولا روزانه یکی از آیات قرآن کریم را انتخاب می کرد و توضیح مختصری می داد تا دربین جمع خوانده شود. مرحوم ابوترابی‌فرد نکات اخلاقی، عرفانی، اجتماعی، نحوه برخورد با یکدیگر و همچنین نحوه برخورد با عراقی‌ها را در توضیح آیات مبارک به جمع ارائه می‌داد.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com