سوم دی یادآور خاطره شهدا، اسرا و جانبازانی است که در اوج مظلومیت، برای دفاع از خاک و ناموس این سرزمین، دل به عملیاتی زدند که بسیاری از آن بازنگشتند
سوم دی ۱۳۶۵، سالروز آغاز عملیات کربلای ۴ است؛ عملیاتی که با لو رفتن از سوی ستون پنجم، به یکی از تلخترین مقاطع دفاع مقدس بدل شد. غواصانی که در آن شب سرد وارد آب شدند، با صحنهای روبهرو شدند که دشمن شب را همچون روز روشن کرده بود. برخی به شهادت رسیدند، برخی اسیر شدند و برخی با زخمهای عمیق جسم و روح بازگشتند.
مظلومیت اسرای این عملیات، خود روایتی جداگانه دارد. اسیرانی که حتی خانوادههایشان از زنده بودنشان خبر نداشتند؛ خانوادههایی که بهدلیل بیاطلاعی، عزیزانشان را مفقودالاثر دانستند، مراسم ختم گرفتند و بر قبری نمادین، تنها یک واژه نوشتند: «یادبود».
غافل از آنکه فرزند یا همسرشان در چنگال رژیم بعث عراق، در سکوت، رنج و شکنجه، روزگار میگذراند. بیشتر اسرای عملیات کربلای ۴ پس از اسارت، به اردوگاه مخوف تکریت ۱۱ منتقل شدند؛ اردوگاهی که به «اردوگاه مفقودین» شهرت داشت. سالها در غربت و بیخبری زیستند، بیآنکه نامی از آنان ثبت شود یا حتی صلیب سرخ از وجودشان باخبر باشد. برخی از اسرای این اردوگاه نیز زیر شکنجه به شهادت رسیدند.
غربت اسرای کربلای ۴ کم نیست؛ و دردناکتر از آن، مظلومیتی است که هنوز هم آنچنان که باید شنیده نشده است. کاش اندکی پای درد دل این عزیزان بنشینیم؛ آنان که جان، جوانی و آرامش خانوادهشان را فدای من و تو کردند.
لیلا برخورداری
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com