آزاده سرفراز مهدی جلالی‌نژاد در گفت‌و‌گو با واحد روابط عمومی موسسه پیام آزادگان از اهمیت روایتگری وقایع و اتقال تجربیات دوران جنگ و اسارت به نسل‌های جوان‌تر جامعه سخن گفت.
به
گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، آزاده مهدی جلالی نژاد در سال ۱۳۳۹ در استان تهران متولد شد. وی در روز های ابتدایی جنگ به اسارت رژیم بعث درآمد و پس از ۱۰ سال تحمل اسارت به وطن بازگشت.
وی در گفت‌و‌گو با واحد روابط عمومی موسسه فرهنگی پیام آزادگان اظهار داشت: اینطور نبود که در اسارت فقط کتک بخوریم و برگردیم. متاسفانه نگاه جوانان به پدیده اسارت در همین حیطه خلاصه می‌شود. که نباید اینطور باشد. در واقع ما در اسارت، زندگی روزمره در یک ایران کوچک را تجربه کردیم منتها با شرایط خاص، اهداف خاص و روش‌ها خاص.
آزاده مهدی جلالی‌نژاد در ادامه افزود: آزادگان در دوان تحمل اسارت، تجارب بسیاری آموختند. در دوران اسارت به دلیل سبک زندگی متفاوتی که داشتیم در زمینه های سیاسی، فرهنگی و حتی نظامی تجارب مادی و معنوی فراوانی کسب کردیم که می‌بایست در اختیار نسل های بعد قرار بگیرد. همه‌ی آزادگان تمایل دارند این تجارب را به نسل های جوان‌تر جامعه منتقل کنند. منتها آنها نیز باید بخواهند.
آزاده جلالی‌نژاد در باب اهمیت روایتگری تاکید ورزید و چنین اظهار داشت: روایتگری تنها این نیست که بیایید یک اتفاقی که رخ داده را صرفا تعریف کنید. روایتگری یعنی بیان همه جانبه‌ی احساس و درکتان از یک رویداد و یک واقعه با فن بیانی مناسب و درخور موضوع . روایتگری وقایع برای ثبت در خاطره شفاهی جامعه بسیار مهم است. به همین دلیل ما و دوستانمان قرار است تا حد توان تجربیات و ادراک خود از واقایع را با بیانی ساده و عامه فهم، بیان کنیم.
آزاده جلالی‌نژاد در باب اهمیت نقش موسسه پیام آزادگان چنین فرمود: موسسه پیام آزادگان همانگونه که از نامش پیداست موسسه‌ی فرهنگی‌ای است که کارش واسطه‌گری بین آزادگان و مردم است. پیام آزادگان می‌بایست یاری رساننده‌‌ی آزادگان در انتقال پیام‌شان به جامعه باشد.
وی در ادامه گفت‌و‌گو افزود: ما برای جنگیدن‌مان، اسیر شدنمان و جانباز شدنمان منتی بر سر هیچکس نداریم. ما برای دفاع از ملت و مملکت جنگیدیم و انجام وظیفه کردیم. اما بعضی چیزها در سال‌های اخیر مرا آزرده خاطر کرده است. یکی از آنها همین فیلم اخراجی‌ها است. هرگز در جنگ فضا به این شکل نبود که عده‌ای بنشینند و شلوغ‌کاری کنند. [اینها]هرگز نیامدند به مردم بگویند که اگر ما ده سال در اسارت کتک خوردیم، برای چه بوده.در واقع دلایل وقایعی که در جنگ و اسارت اتفاق افتاده را خیلی کمتر از لایه‌‌های بیرونی آنها روایت می‌کنند. همین باعث می‌شود صرفا برای فروش فیلم و خنداندن مردم، فیلم های کمدی از جنگ ساخته شود که مایه‌ی تاسف است.
آزاده غیور جلالی‌نژاد در پایان افزود: من خیلی وقت‌‌ها دلم برای سادگی، صمیمیت و بی آلایشی آن دوران‌ها تنگ می‌شود. وقتی می‌بینم امروز فقط حرف می‌زنند و ادعا دارند اما از عمل خبری نیست، بیشتر دلم برای آن دوران پر می‌کشد. حقیقا در اسارت هیچ یک از بچها خودش را از آن یکی بهتر و برتر نمیدانست و هیچ برتری نسبت به همدیگر احساس نمیکردند. از انجام دادن کار‌ها برای یکدیگر، هیچ ابایی نداشتند. تا به امروزهرکدام از بچها از بینمان میرود و بار سفر میبندد، در واقع غم عالم مارا میگرد. اینها یک واقعیت است.