سبد خرید
سبد خرید شما خالی است!
 
رمضان در نگاه آزادگان(۸)؛

سِحر آب در ساعات روزداری اسارت

سِحر آب در ساعات روزداری اسارت
در لحظه افطار، به‌محض اینکه اولین جرعه آب را می‌نوشیدم، تمام آن سِحر باطل می‌شد. آب می‌شد همان که علم می‌گوید: ماده‌ای سیال و بی‌رنگ؛ H2O.

به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، رمضان و روزه‌داری برای آزادگان دفاع مقدس فصل متفاوتی از کتاب اسارت است. برای آن‌ها روزه‌داری در سوز زمستان و گرمای طاقت‌فرسای تابستان شکل متفاوتی داشت که شاید حتی روایتش نتواند اندکی از آن شرایط را بازگو کند. آزادگان مجبور بودند در کنار سختی تحمل گرسنگی و تشنگی، مشکلات اسارت و درگیری با بعثی‌ها را نیز تحمل کنند و به‌یقین اجر روزه‌داری‌شان در رمضان‌های اسارت چندین برابر بود.

روایت سختی‌ها، مشکلات و خاطراتی که از این ماه پربرکت در ذهن آزادگان شکل گرفته پر از درس است. در ادامه خاطره‌ای از رمضان‌ اردوگاه‌های اسرای ایرانی در چنگال رژیم بعث عراق به روایت آزاده «سیدحسین هاشمی» نویسنده و مستندساز آمده است:

سِحر آب در ساعات روزداری اسارت

ماه رمضان فرا رسید. گرم‌ترین و طولانی‌ترین روزهای تابستان بود. از اوایل صبح تشنگی آغاز می‌شد. حداقل زمان ممکن را بیرون می‌آمدیم. عده‌ای برای خنک شدن با ملحفه خیس زیر پنکه سقفی دراز می‌کشیدند. عده‌ای دیگر دائماً زیر دوش بودند. مخازن آب که بر پشت بام قرار داشتند فلزی و آب آنها بالطبع گرم بود. بعدازظهرها که گرما بیشترین شدت خود را داشت و گاه به ۵۰ درجه می‌رسید، بیرون آسایشگاه می‌نشستیم و با شلنگ و آب آن بازی می‌کردیم. تشنگی بیداد می‌کرد. ۱۰ ساعت از سحری می‌گذشت. به قطرات آب نگاه می‌کردم. چقدر زیبا بودند و جان داشتند. فکر می‌کردم هیچ‌چیز در زندگی نمی‌توانست آن‌قدر دوست داشتنی باشد.

بعضی از آن‌ها کروی، بعضی با حجم‌های منحنی زیبای دیگر، موقعی که از دهانه شیلنگ بیرون می‌آمدند رقص‌کنان اول به بالا بعد با طنازی خاصی به پایین می‌آمدند. بازی نور در این قطرات چه شگفت‌آور بود، روشنایی بود و سپیدی و پاکی. نمی‌توانم با کلام آن ارتباط خاصی را که بین جان تشنه‌ام و آب زلال پیدا می‌شد بیان کنم. همین قدر می‌توانم بگویم آب کاملاً زنده بود. یقین دارم حیات داشت چرا که کاملاً با من دوستی می‌کرد. آب این گونه بود تا وقتی تشنگی بود. در لحظه افطار، به‌محض اینکه اولین جرعه آب را می‌نوشیدم، تمام آن سِحر باطل می‌شد. آب می‌شد همان که علم می‌گوید: ماده‌ای سیال و بی‌رنگ؛ H2O. روز بعد، از هنگام آغاز روزه به‌امید لحظه‌ای بودم که از اعماق تشنگی بعدازظهر باز با آب معاشقه کنم. پس ریاضت معنا دارد. یقیناً اهل ریاضت به‌دنبال روح و معنای اشیا هستند. این روح و معنا حصال نمی‌شود مگر به‌قیمت گذشتن از پرده‌های جسم.

انتهای پیام/

اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ القَدْرِ وصَیّرْ أموری فیهِ من العُسْرِ الى الیُسْرِ واقْبَلْ مَعاذیری وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ یا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحین.

  • گیف اینستاگرامگیف تلگرامگیف آپارت  
۲۹ فروردین ۱۴۰۲
کد خبر : ۸,۴۰۶
کلیدواژه ها: آزاده سید حسین هاشمی,مستندساز,خاطرات اسرا,رمضان در اسارت,اردوگاه عراق

نظرات بینندگان

حسین باکا
0
0
0

با سلام به یاد روز های اسارات و روزه داری


تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید