درس بزرگ سال‌های اسارت، به‌گفته آزاده محمدحسن جامی، بی‌اعتمادی به دنیا و پایبندی به مسیر انقلاب اسلامی بود. مسیری که تا پایان عمر ادامه دارد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، مؤسسه پیام آزادگان استان تهران به مناسبت
سی‌وپنجمین سالروز بازگشت آزادگان سرافراز به میهن، نهمین «عصر خاطره
الماس‌های درخشان» را برگزار کرد. این مراسم با حضور هشت تن از آزادگان از
اردوگاه‌های مختلف عراق همراه بود. آزادگان در این برنامه لحظه‌های ناب و
پرشور شنیدن خبر آزادی، تا بازگشت به میهن اسلامی را روایت کردند.
روایت‌گران این برنامه عبارت بودند از:
عارف بیدمشکی (تکریت ۱۶)، رسول حاجی‌صادقی (نهروان و تکریت ۲۰)، علی
نوایی‌زاده (موصل ۴)، حجت برهمه (موصل ۳)، محمدحسن جامی (موصل ۲)، امیری
هنزکی (عنبر)، داور عنبری (عنبر) و فرزان آذرپناهی (موصل ۱).
در بخشی از این برنامه، محمدحسن جامی، آزاده سرافراز مشهدی که در سال ۱۳۶۲ در عملیات رمضان به اسارت درآمد، سال‌های سختی را در اردوگاه موصل ۲ گذراند. او پس از هفت سال اسارت، لحظه آزادی و بازگشت به وطن را تجربه کرد و از خاطرات و آموخته‌هایش در آن سال‌ها چنین روایت می‌کند.
جامی می‌گوید: از طریق رادیو خبر آزادی را شنیدیم. همان شب، برای نخستین بار بعد از هفت سال، آسمان شب را دیدیم و در فضای باز خوابیدیم. انتقال ما با اتوبوس به سمت مرز صورت گرفت و پس از سه روز قرنطینه، به شهرهای خود بازگشتیم.
در همان روزهای پس از پذیرش قطعنامه، دوستان خوش‌فکر در اردوگاه ما نمایشنامه‌هایی اجرا کردند. هدف از این نمایش‌ها تمرین برای بازگشت به ایران بود؛ اینکه چه واکنشی داشته باشیم، چه بگوییم و چگونه رفتار کنیم. حتی نوبت سخنرانی برای خودمان تعیین کرده بودند تا آماده شویم.
وقتی به مشهد رسیدیم، نخستین آرزوی ما زیارت حرم مطهر امام رضا (ع) بود. پس از آن هم تصمیم داشتیم به خانه‌ی شهیدان مرتضی و رضا خادم‌الخمسه برویم. دیدار با خانواده آن شهیدان برایمان معنای ویژه‌ای داشت.
جامی درباره روحیات آزادگان پس از بازگشت چنین می‌گوید: «آنچه در اسارت آموختیم، بی‌اعتمادی به دنیاست. بیشتر آزادگان به این حقیقت رسیده‌اند. ما همه جوانی و عمرمان را در خدمت نظام جمهوری اسلامی گذراندیم و امروز هم که به پایان عمر نزدیک می‌شویم، همچنان بر همان راه و مسیر باقی هستیم.»
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com