شما را در پیشگاه خدا و این امت همین بس که به این افتخار و به این عزت و شرف در خدمت و فداکاری دست یافتید. امام و این امت را همین سرمایة گران کافی است که بعد از خدا، یاری چون شما دارند. در نهایت این راه را پایانی جز این نخواهد بود که شما کامیاب و رستگار و امام و این امت و ملت، پیروز و سرافراز و همه، از عمری با عزت و زندگی شرافتمندانه بهره‌مند، و نام اسلام و ایران به اوج خود رسیده، و بی‌پناهان را پناهی خواهید بود.
«اَلْحَمْدُالله الذّی هَدینا لَهذا وَ
ماکُنّا لِنَهْتَدی لَوْلا اِن هَدَینا الله».
حمد و سپاس خدای را که ما را به بندگی خود فراخواند
و به وظیفه، آشنا و در انجام آن یاری کرد و رحمت خدا بر شما فرزندان سرافراز
هم‌وطن که در سخت‌ترین شرایط زندگی، وفاداریو پایداری خویش را نسبت به
خدا و رسول و هم‌وطنان و وطن خویش، ایران عزیز، اثبات نمودید و به راستی،
تاریخ پرافتخار مسلمانان صدر اسلام را در فداکاری و اخلاص و احیای مکتب حیات‌بخش
اسلام، بار دیگر ورق زده و با سربلندی و عزت، بر افتخارات این امت در سطحی
گسترده و وسیع افزودید، و ایران، مهد تمدن و فرهنگ را به عنوان مهد اسلام
راستین به جهان معرفی نمودید و در سایه این فرهنگ غنی، صلاحیت و شایستگی
خود را برای دفاع از حقوق حقة خود و خدمت به این امت عملاً اثبات نمودید
و به جهانیان تفهیم شد که آزادی و استقلال، حق شما است و چپاول‌گران غارت‌گر
دانستند که راستی، ایران بیشه شیران است، نه طعمه روبه صفتان غارت‌گر، و مهد
توحید است و یکپارچگی و وحدت، نه بزمگاه داستان هزار و یک شب. این افتخار
بر ملت شریف ایران و شما فرزندان برومندشان مبارک باد.
گرچه روزگاری دراز، رهی پرمحنت و رنج‌‌آور را پشت سر
نهادید که هر لحظه و روزش حامل حوادثی جانکاه بود؛ ولی هرچه بود، گذشت.
تنها خوشوقتی ما از آن بود و هست، که حق بودید و حق
با شما بود و این تلخی‌ها و مرارت‌ها را سودی پر بار به همراه خواهد بود. امید
است در آینده‌ای نزدیک با بازگشت سرافرازانه به وطن عزیز و لمس واقعیت‌های
بیشتر از نزدیک، به آرامش و اطمینان کامل قلبی دست یابید که مقدمهٔ همة
پیروزی‌ها و موفقیت‌ها است و در نتیجه، با ایمانی کامل به مکتب و راهتان،
همان گونه که در پاک‌سازی وطن، افتخار آفریدید، در آینده نیز، پیشتاز هم‌وطنان
غیور و خدوم و متعهد خویش، در بازسازی و خدمت باشید؛ چرا که شما خدمت‌گزاران
ملتید و یاری کنندگان این امت، و در واقع قربانیان این راه هستید که هر
زمان و در هر شرایط که نیاز افتد، پروانه‌وار در اطراف شمع فروزان ولایت به
پرواز درآمده و پیرامون اشعهٔ پرفروغش، پس از تشخیص هدف و گرفتن وظیفه، عاشقانه
خواهید تاخت و بی‌صبرانه پیش خواهید رفت و تا رسیدن به هدف، باز نخواهید
گشت.
شما را در پیشگاه خدا و این امت همین بس که به این
افتخار و به این عزت و شرف در خدمت و فداکاری دست یافتید. امام و این امت
را همین سرمایة گران کافی است که بعد از خدا، یاری چون شما دارند. در نهایت
این راه را پایانی جز این نخواهد بود که شما کامیاب و رستگار و امام و این
امت و ملت، پیروز و سرافراز و همه، از عمری با عزت و زندگی شرافتمندانه بهره‌مند،
و نام اسلام و ایران به اوج خود رسیده، و بی‌پناهان را پناهی خواهید بود.
برای رسیدن به این هدف و دست یافتن بدین آرمان
مقدس، شما را توجه به این نکته لازم است که اگر سلاح سازمانی دیروز شما
اسلحه بود، سلاح سازمانی امروز و فردای شما در بازسازی و خدمت، به یقین،
اخلاق شما است و در اسارت این واقعیت را دیدیم و دیدند.
یک افسر محترم عراقی، در جمع سربازان و درجه‌دارانش
آن‌ها را به برادران شما توجه داد و چنین گفت: «اخلاق اسلامی را از این‌ها
باید آموخت». در همین اردوگاه، یک دکتر محترم عراقی در صحبت با سربازان
عراقی اظهار داشت: «انسانی مؤ‌دب‌تر از این‌ها تا کنون ندیده‌ام».
اظهارات صلیب در تقدیر و تقدیس و تحسین و تمجید از
اخلاق و رفتار متین انسانی شما از حد بیرون است؛ تا حدی که فرستادهٔ آن گفت:
«اخلاق شما ما را بهترین درس است و لحظات دیدار شما با این اخلاق و رفتار
آن هم در این شرایط سخت، برای ما فراموش نشدنی است و همواره در مجالس و
محافل، شیرینی مجلس ما است». در آخرین دیدار، ضمن پوزش از نارسایی‌ها چنین
گفت: «ما خوشوقتیم که مدتی از زندگی خود را در کنار شما گذراندیم و در رابطه
با شما به شخصیت واقعی خود پی بردیم؛ چرا که شخصیت هر فرد، مربوط به اخلاق
و رفتار و صداقت و حق‌طلبی و صبر و پایداری اوست، و با دیدن این معیارها در
شما، به فکر جست و جوی آن در درون خود افتادیم»، و تکیه بر این داشت که،
«این برای ما نمایندگان صلیب، بس ارزشمند و پرارج بود و جای خوشوقتی است
که شما در این محدودهٔ کوچک، با محرومیت بیشتر، گوی سبقت را در برخورداری از
اخلاق، از دیگران ربودید».
الحمدالله اسارت گذشت و این دوران وحشت، در راه
انجام وظیفهٔ مقدس سربازی با سربلندی و عزت سپری گشت. این فخر و مباهات و
این عزت و شرف در راه اسلام و وطن بر شما مبارک باد!
به یقین، امروز خانواده‌های گرامی‌تان و هم‌وطنان
عزیز و شریف و در صدرشان امام عزیز در انتظار دیدار شما عزیزان و فرزندان
برومند ایثارگرشان، لحظه شماری کرده و خانواده‌های افتخار آفرین شهید پرورمان
چشم به راه دوخته‌اند تا ثمره‌ای از ثمرات خون پاک فرزندانشان ـ که بازگشت
شرافتمندانه شما به خاک وطن است ـ را مشاهده کنند.
مسلماً همهٔ ما در این فکریم که آنان مایهٔ عزت و
رهایی ما شدند و دل به ما بستند و آیا ما را هدیه‌ای هست که لایق افتاده
،تقدیمشان کنیم؟ گرچه بهترین هدیه برای آنان در آغوش کشیدن شما است؛ ولی
بدون شک، اخلاق حسنه و رفتار نیکوی شما برای آنان گرانقدرترین هدیه است
که آمال و آرزو و امیدشان را از ما برآورده ساخته و بدان‌چه از ما توقع
دارند، در سایهٔ اخلاق صحیح ما خواهند رسید.
بر ما است که اگر دیروز در اجابت دعوتشان دررفتن به
جبهه سلاح برگرفتیم، امروز در بازگشت به جمع پرفروغشان، به سلاح اخلاق که
شیوه و سنت محمدی است، آراستگی کامل پیدا کرده و خویشتن را بدین زینت
بیاراییم؛ که خیر و صلاح و رستگاری دنیا و آخرت انسان‌ها و این امت در تجهیز
بدین سلاح است و دیگر هیچ، و در واقع مکمل حرکت دیروز و به ثمر رسانندهٔ خون
پاک شهیدان و احیا کنندهٔ مکتب اسلام، تجهیز کامل ما است به سلاح اخلاق و
حرکت فردای ما بر این مبنا است.
امید است شما عزیزان که در اسارت در تلخ‌ترین شرایط
زندگی، پای‌بندی خود را به اصول اخلاقی حفظ کردید، فردای آزادی در خاک پاک
ایران عزیز، در زیر سایهٔ اسلام و در خدمت هم‌وطنان شرافتمند خویش، از
متعهدترین فرزندان این امت و از وفادارترین یاران امام به اصول اخلاقی
باشید و در محیطی سرشار از صلح و صفا، سازندهٔ ایرانی باشید پرشکوه و اگر دیروز
در رزم‌‌آوری افتخار آفریدید، فردا در بازسازی و خدمت با اخلاق حسنه، سرآمد
جهانیان باشید و ملت را مایة فخر و مباهات، و مسلمین را مایهٔ عزت.
والسلام
. سورة اعراف: آیه 43
