اگر پروردگار عالم امر می‌فرماید که باید مرا بخوانید، مسلماً هدفش گرفتن شخصیت انسان‌ها نیست...
مطلب زیر بخشی از صحبت‌های حاج علی اکبر ابوترابی است که در کتاب «منشور پاکی و خدمت‌گزاری» نقل شده است:
اُد‌عوا رَبَّکُم تَضَرُّ‌عاً و خُفیَةً اِنَّه لا یُحِبُّ المُعتَدین
اسلام آنقدر برای فرد مؤ‌من احترام قائل است که حتی می‌فرماید: هنگامی که از قبرستان مؤ‌منین می‌گذرید یا برای زیارت می‌روید، پایتان را روی قبرها نگذارید. حتی وقتی انسان مؤ‌من از دنیا می‌رود با کالبد شکافی حق ندارند بدنش را برای بعضی آزمایش‌ها به کار گیرند، مگر ضرور‌ت‌ها.
اگر پروردگار عالم امر می‌فرماید که باید مرا بخوانید، مسلماً هدفش گرفتن شخصیت انسان‌ها نیست. نه، این‌طور نیست؛ بلکه علت آن این است: «اِنَّه لا یُحِبُّ المُعتَدین»؛ خداوند دوست ندارد کسانی را که تجاوز می‌کنند و ظلم روا می‌دارند. حالا چه مناسبتی است بین این که انسان خدایش را بخواند و روی به درگاه پرعظمتش آورد، یا اینکه روی به درگاه خداوند نیاورده، تجاوز کار شود؟
علتش این است که اگر کسی به درگاه با عظمت پروردگار عالم روی نیاورد، یا حقیقت پروردگار را نبیند و از کنار آن بی‌توجه و بی‌تفاوت بگذرد و سر تعظیم و کرنش به عنوان کوچکی، در مقابل ذات اقدس حق فرود نیاورد و از او درخواست کمک و یاری و استمداد نماید، چنین انسانی بی‌توجه است و حق کشی خواهد کرد که مسلماً این بی‌توجهی‌ها و حق‌کشی‌ها او را به معصیت‌های زیادی می‌کشاند.
کتاب منشور پاکی و خدمت‌گزاری، فصل اول(دعا با تضرع)، صص 67-70