نحوه جاسوسی سرویس اطلاعاتی رژیم بعثی در جنگ تحمیلی

به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، صفحه اینستاگرام مرزوبوم بخشی از خاطرات وفیق السامرایی، مسئول اطلاعات ارتش عراق را به بهانه ی چاپ دهم کتاب ویرانی دروازه ی شرقی منتشر کرد.

سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا از اواخر مارس ۱۹۸۲ در زمینه کمک‌های اطلاعاتی به عراق، از همه جلوتر بودند. این سرویس ها مجموعه اطلاعاتی را در اختیار ما گذاشتند که با وسایل فنی و انسانها تهیه شده بود. من عکس هایی را که به وسیله ماهواره از اهداف نظامی و بسیج نیروهای ایران تهیه شده بود مشاهده کردم. ما به راحتی می‌توانستیم تصویر سربازانی را که در پادگان‌های آموزشی ایران در حال آموزش نظامی بودند مشاهده کنیم. حتی کسی که در مراسم رژه دست و پایش را به صورت اشتباه حرکت می داد نیز در این تصاویر مشخص بود.

هنگامی که کارخانه‌های سیمان را بررسی می‌کردیم، تعداد کیسه هایی را که در یک مرحله روی کامیونها بارمیشد را شمارش می‌کردیم. ماهواره‌ها کلیه تحرکات ایرانی‌ها در جبهه‌ها را برای ما زیر ذره‌بین گرفته بودند. از حرکت تانک‌ها، توپها و قایق ها در هورها و در سواحل تا جابجا شدن قرارگاه ها و ذخیره کردن تجهیزات پل‌سازی.

ماهواره ها نتایج حملات هوایی و موشکی ما را نیز گزارش می دادند. آمریکایی ها همیشه با حمله به اهداف غیرنظامی ایران مخالفت می ورزیدند. البته حمله به کارخانه‌ها و کارگاه‌های مختلف ایران در این زمره نمی‌گنجید! بنابر دستورالعمل هایی که از بالا ابلاغ شده بود اجازه نشان دادن عکس های ماهواره های جاسوسی به هیچکس داده نمی‌شد ولی آنها این عکس‌ها را برای تماشا به من نشان می‌دادند.

صدام نسبت به آمریکایی‌ها بسیار حساس بود و میگفت آمریکایی‌ها توطئه‌گر هستند. البته منظور او از توطئه علیه شخص خودش بود و آنها را متهم می‌کرد که نظر سرویس‌های اطلاعاتی عراق را از منطقه فاو منحرف و آنها را فریب دادند و به ایرانی ها کمک کردند تا در سال ۱۹۸۶ این شهر را به اشغال خود درآورند. ولی حقیقت آن است که این مطلب صحت ندارد. سرویس‌های اطلاعاتی ما دچار اشتباه شده بودند.

معاون وزیر امور خارجه آمریکا، ریچارد مورفی به بغداد آمد و با طارق عزیز، وزیر خارجه ملاقات کرد و تلاش کرد او را مجاب نماید که این مسئله صحت ندارد. در آن هنگام من ماموریت ملاقات با نمایندگان سرویس‌های اطلاعاتی مرکزی آمریکا در بغداد را پیدا کردم. هر هفته و گاهی هر روز در اتاقی که تجهیزات مخفی ضبط تصویربرداری ویدیویی در آن جاسازی شده بود با آنها ملاقات می کردم