هدف از خلقت انسان، رستگاری بوده است. این ماه، ماه دست نیایش به درگاه پروردگار الهی بلند کردن و ماه تقویت شوق به عبادت و بندگی خدا است.
پیامبر اکبرم خطبه‌ای ایراد فرمودند که ماه رمضان مغفرت و آمرزش الهی است. ماه مبارک با بقیهٔ ماه‌ها فرق دارد. البته همهٔ ماه‌های خدا یکی است؛ ولی خداوند این ماه را از ارزش بیشتری برخوردار نموده و فیوضات بیشترش را بر بندگانش نازل می‌فرماید. در روایات از ائمه معصومین: دارد که انسان فقط در این ماه جلو می‌‌آید. اگر خواستار بندگی خدا و اخلاص باشد، کافی است تا از فیوضات الهی برخوردار گردد.
توبه، دری از درهای خداوند بر بندگان گنهکار است و این ماه، ماه عفو عمومی امت است، که این دری است بزرگ‌تر، وسیع‌تر و پر رحمت‌تر از درِ توبه. بعضی‌ها، به خاطر درک این ماه، بقیهٔ سال را شکر می‌کردند. درک این ماه، مانند درک شهادت است. تا شهید نشویم، شهادت را درک نخواهیم کرد. اگر این ماه را درک کنیم بقیه سال را شکر خواهیم کرد.
این ماه، ضیافتی است الهی. ضیافتی نه غذایی؛ بلکه روحی است و این اکرام و بزرگداشتی است از جانب خداوند به بندگانش. اگر کسی فیضی نبرد و غافل بود؛ شقی است. کسی که در این ماه نامهٔ اعمالش را سفید نکرد، کلاهش پس معرکه است؛ زیرا این ماه، ماه سفید شدن نامهٔ اعمال است.
خداوند در این ماه به دنبال بهانه‌ای می‌گردد تا به آن بهانه، زمینه رستگاری و سعادت انسان‌ها را فراهم سازد و هدف از خلقت انسان، رستگاری بوده است. این ماه، ماه دست نیایش به درگاه پروردگار الهی بلند کردن و ماه تقویت شوق به عبادت و بندگی خدا است.
انتهای پیام/