نامش ناصر و شهرتش حبیبی است. از آزادگان سرافراز است که با درجه «استواری» در سال 67 به اسارت رژیم بعث عراق در می آید تا یکی دیگر از هزاران شاهدی باشد بر مظلومیت این آب و خاک.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، نامش ناصر و شهرتش حبیبی است. از آزادگان سرافراز است که با درجه «استواری» در سال 67 به اسارت رژیم بعث عراق در می آید تا یکی دیگر از هزاران شاهدی باشد بر مظلومیت این آب و خاک که فرزندانش برای حفظ وحراستش از جان مایه گذاشتند و خود را سپر بلای دشمن کردند تا وطن سربلند بماند.
برای دیدن این عزیز راهی منزلش شدیم تا جویای حال او و خانواده اش باشیم.
متاسفانه همواره برای طیف ایثارگران دفاع مقدس این شبهه ظالمانه وجود داشته است که همه امکانات کشور در اختیار این عزیزان بوده و همه امتیازات نصیب آنان شده است ولی وقتی برای دیدار یک استوار ارتشی که ماه‌های زیادی از بهترین ایام زندگیش را در اسارت و در اردوگاه های عراق تحت بدترین شرایط به سر برده است مجبور بودیم در کوچه پس کوچه های محله محمدآباد مشهد سراغش را بگیریم. پوچ بودن همه این اتهامات ناجوانمردانه ثابت می شود.
آقای حبیبی در منزل محقر و پدری خود از ما استقبال کرد. عموم ایثارگران و به ویژه آزادگان در کنار خود ایثارگرانی از جنس همسر و فرزند دارند که شاید به مراتب زجر بیشتری از آزادگان تحمل کرده اند اما همواره در گمنامی و مهجوریت به سر بره اند.
همسر این آزاده عزیزمان نیز از جمله همسران فداکاری بوده است که پس از اسارت همسرش به تنهایی بار سنگین مشکلات زندگی و تربیت دو فرزند دختر را به دوش کشیده تا خلأ نبودن پدر را برای آن ها جبران نماید.
حسن ختام این بازدید این جمله زیبای آقای حبیبی است که گفت: همسرم هم برایم « مادر » بود و هم « همسر».
موسسه پیام آزادگان خراسان رضوی
انتهای پیام/
رَبُّنَا رَبُّ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ لَنْ نَدْعُوَ مِنْ دُونِهِ إِلَهاً لَقَدْ قُلْنَا إِذاً شَطَطاً