شاه‌رضایی در نشست نقد کتاب «آهوی گمشده»؛
ادبیات حبس‌نویسی به شکایات و مرثیه‌ها محدود می‌شود، اما ادبیات اردوگاهی به‌ویژه پس از جنگ، تعلیمی، تربیتی و حماسی است. نویسندگان اردوگاهی هیچ ابایی از نوشتن حقیقت نداشتند و با کمال صداقت واقعیت‌ها را بیان می‌کردند.
۲۳ تیر ۱۴۰۴
در ادامه سلسله‌نشست‌های «خوانش افتخار» با محوریت نقد و بررسی آثار ادبیات اسارت، نشست جدید این مجموعه عصر روز دوشنبه در مؤسسه پیام آزادگان برگزار شد. این جلسه به بررسی کتاب «آهوی گمشده» اختصاص داشت.
۲۳ تیر ۱۴۰۴
محمد علایی می‌گوید محرمِ اولِ اسارت نه روضه داشت و نه سینه‌زنی آشکار؛ تبِ سنگین و سکوتی کشدار چنان بر اردوگاه سایه انداخته بود که جز آهِ اسیران چیزی به گوش نمی‌رسید.
۲۲ تیر ۱۴۰۴
مداحی، روضه و تبرک به پرچم حرم امام حسین(ع)، بخشی از برنامه ویژه‌ای بود که با حضور آزادگان در موسسه پیام آزادگان برگزار شد تا محرم امسال رنگی از خاطرات سال‌های اسارت بگیرد.
۲۲ تیر ۱۴۰۴
کتاب «آهوی گمشده» روایت مستند و شخصی از نوجوانی است که پا به میدان جنگ گذاشت و در اردوگاه اسرای مفقودالاثر، در بخش ملحق اردوگاه تکریت ۱۱ عراق، سال‌های سختی را در اسارت گذراند. این اثر روز دوشنبه ۲۳ تیرماه ۱۴۰۴، نقد و بررسی می‌شود.
۲۱ تیر ۱۴۰۴
یکی از شب‌ها، یکی از بچه‌ها خواب دید که حضرت زهرا (س) به او فرمود: من از عزاداری شما برای فرزندم راضی‌ام. سال آینده در خانه‌تان برای حسین من عزاداری خواهید کرد.
۲۱ تیر ۱۴۰۴
سومین روز جنگ، آغاز یک دهه اسارت برای سرباز جوانی بود که بعدها نامش در میان اولین‌ها ثبت شد؛ نخستین اسیر، نخستین شماره صلیب، و یکی از نخستین آزادگان بازگشته به میهن.
۲۱ تیر ۱۴۰۴
در هشتمین عصر خاطره الماس‌های درخشان، آزاده و مداح مهدی عباسی به بیان خاطرات خود از عزاداری‌های دوران اسارت پرداخت.
۱۹ تیر ۱۴۰۴
محرم برای آزادگان فرصتی برای فریاد بی‌صدای ارادت بود. در هشتمین نشست «عصر خاطره الماس‌های درخشان»، مداحان آزاده از شب‌های داغ محرم در سرمای اسارت گفتند.
۱۸ تیر ۱۴۰۴
او را بارها زدند، شکنجه‌اش کردند، تهدیدش کردند، اما سر خم نکرد. وقتی گفتند فقط سرت را پایین بیاور، سرش را بالاتر گرفت... چون عهدی داشت با خدای خود.
۱۸ تیر ۱۴۰۴