در روزهای گذشته خبری در میان آزادگان مشهدی منتشر شد که «عباس چنانی» پر کشید و رفت تا خاطرات شیرین او برای همیشه در بین آزادگان باقی بماند. عباس اصالتا یک هموطن اهوازی بود که سال 97 به مشهد مهاجرت کرد تا باقیمانده زندگی خود را مجاور مولایمان علی ابن موسی الرضا (ع) باشد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، ماهها و سالها زندگی در قفسی که اطراف آنرا دشمنانی سفاک در برگرفته باشد پرستوهای داخل قفس را به گونه ای باور نکردنی به هم وابسته می کند. وقتی دنیای یک اسیر را فقط و فقط دوستان او تشکیل می دهد طبیعی است که دوستی ها ریشه دار شده و به یک وابستگی عمیق تبدیل می شود که حتی گذشت دهه ها نیز خللی در این وابستگی و دلبستگی ایجاد نمی کند و چقدر سخت و سنگین است وقتی با خبر می شوی پرستویی بالهای پروازش را گشوده و برای همیشه تو را تنها گذاشته و به اوج آسمانها پر کشیده و در جوار رحمت بی انتهای حق جای گرفته است.
در روزهای گذشته خبری در میان آزادگان مشهدی منتشر شد که «عباس چنانی» پر کشید و رفت تا خاطرات شیرین او برای همیشه در بین آزادگان باقی بماند. عباس اصالتا یک هموطن اهوازی بود که سال 97 به مشهد مهاجرت کرد تا باقیمانده زندگی خود را مجاور مولایمان علی ابن موسی الرضا (ع) باشد. اگر عباس آزاده نبود محال بود جز چند نفر همسایه و هم محلی او را بشناسند و در هجرانش اشک ماتم بریزند اما چون عضو خانواده ای به نام آزادگان بود فرقی نمی کرد زادگاهش مشهد یا اهواز بوده باشد.
با استقبال پسرانش که رخت عزا بر تن داشتند به منزل ساده و بی پیرایه او راه یافتیم و درون خانه نیز همسر و دخترانش پذیرای ما شده و پس از قرائت فاتحه پای صحبت همسر ایثارگر و فداکارش نشستیم.
کاش آخر ماجرای عباس و عباس های آزاده و ایثارگر این جامعه ختم به خاطرات خوبی می شد. کاش می شنیدیم که صاحب منصبان و متصدیان امور در هر جایگاهی مثل پروانه گرد شمع وجود این عزیزان می چرخند تا فقط زخم اسارت در وجودشان باقی بماند و زخم بی مهری و بی توجهی نمکی بر زخم های اسارتشان نباشد. کاش وقتی سر و کارشان به مراکز درمانی می افتاد به جای پذیرش بی چون و چرای آنها با طعنه و کنایه از آنها استقبال نمی کردند. کاش به همسر یک آزاده نمی گفتند که همسر شما وظیفه اش بوده که اسیر شود! و شنیدن گلایه های همسر عباس چنانی عرق شرم را بر چهره ما نشاند و ما به جای همه کسانی که در واپسین لحظات و روزهای عمر این آزاده عزیز در حق او و خانواده اش کوتاهی کرده بودند شرمنده شدیم...!!
در این دیدار که جای خالی آقای چنانی را عکس او پر کرده بود حرفهای زیادی از زبان همسر، فرزندان و نیز همرزم دوره اسارتش بیان شد که در این گزارش مجالی برای نگارش آن نمی باشد.
از خدای بزرگ برای آن فقید سعید علو درجات وبرای خانواده داغدار و ایثارگرش صبر و اجر آرزومندیم.
موسسه پیام آزادگان خراسان رضوی
انتهای پیام/
إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَن