آزاده مهرورز با اشاره به تجربه‌های خود در اسارت گفت: از همان دوران و در شرایط سخت اردوگاه، تمرین مداحی را شروع کردم و تلاش کردم این مسیر را ادامه دهم.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، در ادامه سلسله‌برنامه‌های «عصر خاطره الماس‌های درخشان» در مؤسسه پیام آزادگان، هشتمین نشست با حضور جمعی از آزادگان مداح استان تهران برگزار شد. این برنامه، با محوریت بیان خاطرات دوران اسارت و نحوه برگزاری عزاداری‌های ماه محرم در اردوگاه‌های مختلف اسرا برگزار شد.
در این نشست، آزاده سرافراز بهمن (مجید) مهرورز، از اسرای دوران دفاع مقدس، خاطرات خود را از دوران اسارت در اردوگاه رمادی ۲، کمپ ۷ این‌گونه روایت کرد:
«در تاریخ ۲۳ اسفند، طی عملیات بدر به اسارت نیروهای بعث عراق درآمدم و پنج سال و نیم از عمر خود را در چندین اردوگاه مختلف گذراندم. از سن ده‌سالگی، به عنوان مؤذن در مساجد فعالیت داشتم و در زمان اسارت، مدتی به‌تنهایی در استخبارات بصره نگهداری می‌شدم.
در آنجا، یکی از خواسته‌های مأموران عراقی، توهین به امام بود. مقاومت در برابر این خواسته، با برخوردهای شدید همراه می‌شد. به چشم خود دیدم که یکی از بچه‌ها را آن‌قدر مورد ضرب و شتم قرار دادند که توان راه رفتن نداشت و او را بر زمین می‌کشیدند، اما با این وجود، حاضر نشد به امام توهین کند.
اردوگاهی که بعدها در آن مستقر شدم، یعنی رمادی ۲، کمپ ۷، از نظر برخوردها بسیار سخت‌گیرانه بود. اجازه برگزاری مراسم عزاداری برای امام حسین (علیه‌السلام) را نداشتیم و ناچار بودیم این مراسم را به‌صورت کاملاً مخفیانه برگزار کنیم. همان‌جا بود که علاقه‌ام به دعاخوانی و مداحی بیشتر شد و تلاش و تمرین در این زمینه را آغاز کردم.
اگر مأموران عراقی متوجه برگزاری این‌گونه مراسم می‌شدند، فرد مسئول را بازداشت کرده و با او رفتاری می‌کردند که دیگران جرات تکرار آن را نداشته باشند.»
در پایان این برنامه، بنا به پیشنهاد آزادگان سرافراز، مقرر شد در آینده‌ای نزدیک، فهرستی جامع از مداحان و دعاخوان‌های دوران اسارت تهیه شود و نشستی با حضور این عزیزان در ایام پایانی ماه صفر برگزار گردد.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com