گفتگو با آزاده «علی اصغر مشایخی»؛
آزاده «علی اصغر مشایخی» اظهار داشت: آزادگان افرادی دلسوز با توانایی‌های بالا هستند که بدون از هیچ چشم داشتی به منافع مالی انگیزه‌ی خدمت بیش از این را دارند ولی به دلیل فقدان هماهنگی و مدیریت نشدن منابع انسانی ناشناخته باقی ماندن و مشغول زندگی روز‌مره‌ی خود هستند.
هنوز عراقی‌ها به‌طور قطعی به ما نگفته بودند که فردا آزادمان می‌کنند برویم ولی آن شب، بازار آدرس دادن و حلالیت طلبیدن حسابی داغ شده بود. هر کس هر چیزی داشت، آورد وسط و پخش کرد. آن شب همه دست و دلباز شده بودند.
در روزهای باقی مانده تا آزادی دغدغه اصلی‌ام بردن نوشته‌های اسارتی‌ام بود. با خودم گفتم عراقی‌ها به نامه‌های صلیب گیر نمی‌دهند. دست به کار شدم و مطالبی که می‌خواستم ببرم را روی آن‌ها نوشتم.
خاطرات آزاده «سیدمحمدعلی بصری»؛
در سال‌های گذشته چندین بار صحبت آزادی مطرح شده بود. یک‌بار هم شایعه شد که اسرای دو کشور را به آلمان منتقل می‌کنند. این بار برخلاف گذشته آزادی‌ام را باور کرده بودم.
«نزدیک بصره بودیم که متوجه شدم «علی رحیمی» از ناحیه دست تیر خورده، بهش گفتم «دستت سیاه میشه چرا به عقب نمی‌ری؟» رحیمی در جوابم گفت: «چطوری برم عقب وقتی که در محاصره هستیم!.» انگار بند دل من پاره شد رسما گیر افتاده بودیم!
آزاده و جانباز ۷۰ درصد «یدالله زارعی»؛
بعد از سه سال اسارت در چنگال نیروهای بعثی، سال ۱۳۶۹ با آخرین گروه آزادگان از طریق مرز هوایی وارد کشور شدیم. به خاطر عوارض ناشی از مجروحیت بعد از جنگ بر سر کار نرفتم و اکنون هم بیکار هستم.
یک بار نیمه های شب از صدای فریاد سعید کبیری همه از خواب پریدیم و دیدیم صورتش را گرفته و داد میزند که سیف الله این چه مسخره بازیه در آوردی چرا با مشت زدی توی صورتم و سیف الله هم با لهجه اصفهانی می گفت: «آ دادا به خدا داشتم خواب......»
روایت آزاده مصطفی بهرامیون؛
حاج «مصطفی بهرامیون» از آزادگان هشت سال جنگ تحمیلی می‌باشد که خاطراتی از شهیدان «مهدی زین‌الدین» و «حسن باقری» را روایت می‌کند.
حجت الاسلام و المسلمین سید علی اکبر ابوترابی‌فرد در تاریخ 1 شهریور سال 1365 هجری شمسی (روز عید سعید غدیر) در جمع آزادگان سرافراز ایران اسلامی در زندان‌های رژیم متجاوز بعثی سخنانی ایراد داشتند که در بیانات محرمانه دوران اسارت ایشان در کتاب منشور پاکی و خدمتگزاری ثبت شده است.
وقتی از حاج آقا پرسیدم چطور این همه مشکلات را تحمل می‌کنی، گفت: «حسین‌آقا‌جون، دو رکعت نماز و توسل به حضرت زهرا، کوه مشکلات را مثل موم نرم می‌کنه». هر وقت مشکلی برام پیش می‌آد، یاد حرف حاج‌آقا می‌افتم.